Isidore Boullu kent geen opwinding of stress. Hij heeft nooit haast. Toch heeft hij de gave om te irriteren, van streek te maken, zelfs om te frustreren. Wij bellen hem, wij eisen hem, wij zetten hem onder druk. Als zijn cliënten hem dringend verzoeken, gebruikt hij steevast dezelfde kalmte, dezelfde minzame en overdreven beleefde toon, die de wens om te bedriegen verraadt.

Boullu is een hypocriet. Hoewel hij ontspannen overkomt, liegt hij als een tandentrekker en excelleert hij in de kunst van het vertroebelen van de zaak.